Candide | naar Voltaire | regie Michel Schröder

NTGent en Rote Fabrik brengen Candide van Voltaire in een regie van de Zwitser Michel Schröder

Deze bewerking van Voltaires tekst is voor NTGent deel twee van het door Aida* - optimism is a moral duty - ingezette onderzoek naar de morele toestand van onze samenleving. Een oefening die in 2014 zal worden afgewerkt met de première van het derde deel: Parsifal. Op de scène vinden we Wim Opbrouck, Chris Thijs, Lien Wildemeersch en An Miller, geflankeerd door gastacteur-zanger Louis Van Beek en stagiair-acteur Benjamin Cools als Candide.

Voltaire deconstrueerde in zijn Candide ou l'optimisme elke illusie dat de mens zich kan afschermen voor de impact van een wereld in verandering. Niets biedt Candide beschutting, kasteelmuur noch religie, geld noch kunst, zelfs niet de liefde. Het personage Candide belichaamt alle gemoedsstemmingen die een dergelijke ontnuchtering met zich meebrengt, maar ook de veerkracht om verder te gaan. Regisseur Michel Schröder laat in Candide zowel tekst, muziek, kostuums als video op elkaar inwerken om een eclectische, chaotische wereld weer te geven. Vooral muziek speelt in zijn methode een belangrijke rol. Samen met Christoph Homberger en Jan Czajkowski 'citeert' Schröder uit zo'n driehonderd jaar muzikaal erfgoed van een dolgedraaide wereld, van Franse barok tot pop van nu. In confrontatie met deze gefragmenteerde, stuurloze wereld zien we figuren op zoek gaan naar zichzelf en naar elkaar.

In de woorden van De Standaard werd dat achteraf: 'NTGent gooit de mentale reis van Voltaires Candide overboord en wil er een 'hilarische gevoelstrip' van maken. Het resultaat is vooral chaotisch.' Candide was opgezet als een associatieve beleving van het verhaal, wat niet per sé overal als dusdanig werd geapprecieerd: 'De productie is patchwork. Kan leuk zijn. Wanneer echter een minimum aan smaak ontbreekt, loopt er heel wat fout. En dat is bij Candide van het NTG het geval.' (G.L. in Focus Knack).

In De Morgen omschrijft men de trip als volgt: 'Het alternatief van Voltaire tegen de holle retoriek van de wereldverbeteraars is hier niet langer de oplossing, maar een deel van het probleem geworden. Maar wat komt er dan wel in de plaats? Niet zo veel, zo blijkt. Er volgt de helletocht. Een voor een vertellen de acteurs hun ervaringen: moord, verkrachting, plundering, bloedbaden, prostitutie, slavernij, syfilis, enfin, het hele plaatje van wat de mens de mens kan aandoen. Een roadmovie door de hel.'