Franz Woyzeck | naar Georg Büchner | regie Eric De Volder
Hem zal alles ontvallen, zijn kind, zijn lief, zijn leven.
Bijna 30 jaar na de eerste Woyzeck-bewerking in NTG door Ulrich Greiff, neemt Eric De Volder het onafgewerkte materiaal van Georg Büchner nog eens onder handen. De Volder herschreef in een heel muzikale en poëtische taal en op basis van de vier onaffe tekstfragmenten een volledig nieuwe Woyzeck. Dominique Pauwels zocht aansluiting bij die tekst en componeerde indringende muziek die een brug wil slaan tussen de groteske, beeldrijke taal van De Volder en zijn manier van vertellen.
Het eeuwig vernederde manusje-van-alles in het Pruisisch leger krijgt een voornaam: Franz komt zo nog dichter bij ons te staan, en krijgt met die voornaam ineens ook een minimum aan waardigheid. Franz Woyzeck is rusteloos op zoek naar zichzelf, naar zijn eigen identiteit, naar dat beetje menselijk contact en respect. Maar het lukt hem niet… Zijn zoektocht verzandt in een chaos, hij krijgt geen grip op de realiteit. En wanneer dan ook nog de jaloezie een meer dan duivelse rol gaat spelen, is zijn lot bezegeld.
'Hem zal alles ontvallen, zijn kind, zijn lief, zijn leven' is het onderschrift van deze voorstelling en kondigt het noodlottige levensverloop van Franz Woyzeck aan.
De ochtend na de première van deze voorstelling, op 28 november 2010, stierf Eric De Volder onverwachts op 64-jarige leeftijd. 'Wat bovenal bijblijft, is de kleurige soldatenparade van het hele Ceremonia-regiment, en De Volders taal: boem tatarata boem tatarata boem!' schrijft Wouter Hillaert in De Standaard.
