Kakadju
Ik herinner me nog Ubu Roi, van Jarry, vertaling Pjeroo Roobjee. Schitterende vertaling. Ik kan meteen een voorbeeld geven van hoe schitterend dat gedaan was. Dat stuk begint met 'merdre'. 'Merdre', in het Frans. Vertaal dat eens. Merdre. Hoe kan je dat nu vertalen? Kakadju. Robjee. Kakadju. Je moet er maar opkomen. En zo zit heel dat stuk vol. Enfin, het is een heel absurd stuk. Maar dus, we spelen om acht uur, we begonnen de voorstelling. Ik had zo de slechte gewoonte om zeer laat naar de scène te komen. Soms wel een keer iets te laat zelfs. Nu, we hebben wel zo'n écoute [luidspreker] in de loge en ik hoorde dat het publiek binnenkwam. Ik heb nog tijd.
Opeens hoor ik 'kakadju'. Door de écoute! Dus mijn tekst! Ik zeg: 'Dat kan niet, ik zit nog in de loge, ik zou al bezig zijn, dat kan niet!' Het is wel een absurd stuk, maar toch. Ik ga naar beneden. Wat was er gebeurd? In de zaal zaten mensen van Deinze, een amateurskring, die speelden dat stuk ook. Ze waren naar de schouwburg gekomen, hadden zich op de eerste rij gezet, waren de scène opgekomen en met het stuk begonnen! Fantastisch! Fantastisch gewoon! Het publiek heeft geapplaudisseerd, licht uit, zij terug de zaal in, wij de scène op en verder gespeeld. Fantastisch!
(Hugo Van Den Berghe, acteur en voormalig artistiek directeur)
