Mario ga eens opendoen, er werd gebeld | tekst Kamagurka | regie Sam Bogaerts
'Een smeuïge farce' - Fred Six, De Standaard
'Het werk draagt de stempel van de meester', verklaarde actrice Chris Thys vooraf. Een neukwandelaar, een loodgieter die deuren dichtmaakt om er ergens anders een nieuwe te steken, een vruchtwaterpunctie die net geen overstroming veroorzaakt, het leven als een boterham met choco... Fragmenten uit een muzikaal stripverhaal op scène, 'getekend' door Kamagurka en geregisseerd door Sam Bogaerts – zijn allereerste regie voor NTG, onder directeur Hugo Van Den Berghe.
Het basisverhaal is die van een echtpaar (Chris Thys en Walter Moeremans), dat midden in de verbouwingen zit en waarvan de vrouw zwanger is. Daarrond cirkelen een andere figuren, zoals buurman Henk (Eric van Herreweghe), een poolreiziger die zijn slede bij goed weer over de uitwerpselen van zijn trekhonden laat glijden. Eerder dan een stuk met samenhangend verloop of opbouw, is het een opeenvolging van situaties – geen sketches – die vaak op abrupte, shortcut-achtige manier verbonden of onderbroken worden door de muziek van Johan de Smet.
Kamagurka schreef het stuk initieel ergens begin jaren 1980 voor Jan Decorte, maar het raakte nooit opgevoerd. Maar na de uiteindelijke creatie in 1992 bleef van dat initiële stuk weinig over. Acteur Erik van Herreweghe omschreef die als 'een totale samenwerking met de acteur', uit wiens improvisaties dan specifieke keuzes werden gemaakt, weg van inleving en psychologisering. 'Het gaat om het moment en om het doen.' (interview De Morgen). Alles wat vast zit, moest losgemaakt. Zo kwam ook het publiek binnen langs de achterdeur, en moest men over het toneel naar de tribune langs twee drummers die met geweld tegen elkaar opspeelden. Het podium was een rond platform op onzichtbare luchtkussens en werd plots opgetild om het te draaien of naar voren en achteren te bewegen.
Na de première op 2 mei 1992 was de stem van de pers verdeeld. Enerzijds apprecieerde men de 'smeuïge farce van Kamagurka', anderzijds werd het aarden van deze humor en stripstijl in (muziek)theater in vraag gesteld. Wat de reactie van het publiek betreft: wegens overvolle zalen werd de speelreeks met drie extra voorstellingen verlengd.
