Pinokkio | regie Luk Perceval

'Het traditionele humanistische mensbeeld genadeloos in zijn hemd zetten' (Freddy Decreus over Luk Perceval en Pinokkio)

De geschiedenis van een luie, labiele en lichtgelovige houten pop die, met de liefde van Gepetto en wat hulp van een blauwe fee, uiteindelijk toch een voorname, deugdelijke jongen van vlees en bloed wordt. Deze bekende fabel bewerkte regisseur Luk Perceval samen met muzikant/componist Jean Blaute en liedjes/tekstschrijver Jan de Vuyst tot een musical. Het decor, bij momenten gevuld met zo'n dertig kinderen, was van de hand van Jean Jan Maillard. Naast blauwe fee Els Dottermans en Warre Borgmans als Pinokkio, stonden o.a. nog Eric Van Herreweghe als Gepetto en Koen Crucke als zingende kater.

De voorstelling ging op 19 december 1987 in première en is meteen ook het debuut van Perceval op de grote scène. Wie naar de NTG-schouwburg afzakte voor een zoet eindejaarsspektakel, zou bedrogen uitkomen. Het familiespektakel gaf de kinderen geen sprookjescliché mee naar huis, integendeel, het stuk was ruw en bij momenten misschien zelfs cynisch. Een decor in grijstinten, vloeken en scheldwoorden, een Nino Rota-getinte soundtrack die door sommigen werd beschreven als koud of gevoelloos. Het viel niet in ieders smaak dat de voorstelling kinderen confronteerde met eerder donkere problematieken waar volwassenen mee kampen.

Anderzijds werd in Pinokkio een gave, consequente opvoering herkend, in de geest van Perceval zoals we die kennen en zoals Freddy Decreus omschrijft*: 'Luk Perceval is iemand die heel ongenadig is (…) en hij durft dat toch wel te vertalen op de scène, het ongeloof en cynisme ervan afpellen.(…) Het traditionele humanistische mensbeeld zodanig genadeloos in zijn hemd zetten dat je je afvraagt: waar zijn we mee bezig geweest, zijn wij in West-Europa niet gemanipuleerd door een aantal clichés van staat en godsdienst?'

*Freddy Decreus tijdens een interview n.a.v. het 50-jarig jubileum van NTGent