Tussen Dorst en Rijden
Ik herinner me nog levendig de tocht naar de Nederlandse luchtmachtbasis Soesterberg voor Kasimir en Karoline. Was tussen mijn twee stages bij NTGent in, nog voor ik echt aan de slag ging bij publiekswerking. De bus werd op de terugweg 's avonds laat aan de kant gezet door de wegpolitie, wegens een defect achterlicht. Waarvan de chauffeur achteraf gezien op de hoogte bleek, maar toch besloot om te vertrekken (hoewel er op de luchtmachtbasis gereedschap voorhanden was geweest om dit te herstellen, terwijl er in de bus zelf geen materiaal lag en de technici die meereisden dus ook niet konden helpen). Was in de buurt van de dorpjes 'Dorst' en 'Rijden', want terwijl we op minibusjes ter vervanging van de grote bus aan het wachten waren, lachten we met het feit dat we 'wel dorst hadden maar niet meer konden/mochten rijden'. Na een hele tijd gewacht te hebben, bleek dat er in de minibusjes op de koop toe ook nog eens te weinig zitplaatsen waren, waardoor enkele collega's nóg langer moesten blijven wachten op vervoer richting Gent. Uiteindelijk kwamen we uren later dan voorzien aan in Gent, in de vroege uurtjes.
(Saartje Cauwenbergh, publiekswerking)
