Bizarre rituelen

Ooit vroeg ik aan mijn beenhouwer om voor mij een veertigtal witte konijnenpootjes te bewaren. Ik had namelijk het lumineus idee opgevat om alle acteurs en medewerkers van Midzomernachtsdroom (1997) als toi-toi een wenspootje te geven. Maar aan die pootjes zaten nog bloedvlekken, dus stopte ik ze hier in de wasmachine en erna in de grote droogkast. Dat leverde een prachtig beeld op: tientallen vrolijk rondzwierende witte pootjes in de droogkast. Alleen is het nooit goed gekomen met de pootjes, ik kreeg ze niet helemaal droog en na een tijd zaten er beestjes in. Exit konijnenpootjes.

(Yvonne Peiren, dramaturgie en theatererfgoed)