Ik ken dat toch?

Lysistrata was een succesvoorstelling in een vertaling van Hugo Claus, een heel grappige voorstelling. De vrouwenrollen werden door mannen gespeeld en de vrouwen speelden het koor van de oude mannen. Iedereen had maskers op en doordat die mannen die vrouwenrollen speelden, kreeg dat op een of andere manier iets heel bizars. We hebben dat in Gent gespeeld, maar naar aanleiding van Europalia Spanje ook in Sitges, Madrid, Saragossa,... We hebben daar ook een prijs mee gewonnen.
Het rare was: ik was ooit op vakantie in Griekenland, ik zat daar op een terras te eten en hoor opeens – scanderen en snel spreken in tattatattataa ta ta ta taataata - en ik dacht, ik ken dat. Ik kijk op het terras naast ons. Daar stond de televisie luid op en Lysistrata werd er getoond in een Griekse uitvoering van dezelfde regisseur, de Griek Stavros Doufexis. Dat was een onvoorstelbaar bevreemdende ervaring. Tegelijk was het erg vertrouwd en zo herkenbaar om een stuk dat ik ooit zelf speelde te zien en te horen in een andere taal en met andere acteurs.

(Chris Thys, actrice)