Liefde | tekst & regie Peter Verhelst
'Je weet, als echtgenote, dat er bloed aan de handen van jouw man kleeft, en wellicht ook aan zijn geslachtsdeel. En diezelfde man zit naast jou aan tafel, ligt naast jou in bed. Hoe doe je dat?'
"Er zijn twee personages: een moeder en haar dochter, de man des huizes krijg je niet te zien. Die man is teruggekeerd van een militaire missie en heeft een aantal slachtingen aangericht, vrouwen verkracht… Hoewel ze dat allemaal wel weet, of minstens vermoedt, neemt die moeder hem toch weer in huis. Omwille van haar dochter. Om haar dochter klaar te stomen voor de 'echte' wereld, om haar kind de nodige weerbaarheid mee te geven. Maar dat thema speelt veeleer onderhuids, ik wil het verhaal niet reduceren tot dat. Wat die moeder doet, is dat een bewijs van veerkracht? Is het een blijk van vergiffenis? Neem je bewust een monster weer in huis? Ze kent die man immers niet op die manier. Niettemin heeft hij die daden toch maar gepleegd. Hoe ga je daarmee om? En hoe geef je dat als ouder door aan je kind? Leren leven met een schuldvraag is sowieso een complex gegeven. Deze feiten zijn immers gepleegd door die man tijdens zijn werkuren, zeg maar, als soldaat. Maar wat is gelegitimeerd geweld? Waar ligt de grens? We zijn als samenleving doorgaans snel gefixeerd op de schuldigen: ik wil kijken naar de mensen die met die schuldigen willen of moeten samenleven. Dat vind ik fascinerend. " - Peter Verhelst
Spel door Els Dottermans (moeder) en An Miller (dochter).
