Sneeuw | regie Luk Perceval
Gaandeweg creëert Perceval een strak, bijna abstract stuk, dat onophoudelijk de fantasie prikkelt en nieuwsgierigheid wekt. Het oogt misschien eenvoudig, maar elk woord en elke beweging is weloverwogen en staat ten dienste van de kunst van het theatrale vertellen, over identiteit, over de kunst zelf, over liefde. – Volkskrant
De voorstelling Sneeuw, naar de gelijknamige roman van de Turkse Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk vertelt het verhaal van de dichter Ka, die al twaalf jaar als banneling in Duitsland woont. Naar aanleiding van de lokale verkiezingen keert hij terug naar zijn vaderland Turkije. Hij is door een krant gevraagd om een reportage te maken, meer bepaald over Kars: een grensstad in het noordoosten, niet ver van Armenië, waar de winters koud zijn. Een merkwaardig fenomeen in deze stad is dat er sinds enige tijd een golf van zelfdoding onder jonge moslimvrouwen plaatsvindt. Het is een fenomeen dat niemand onberoerd laat en waar Ka, als journalist ad interim, een verklaring voor wil vinden. Daarnaast heeft hij een veel persoonlijkere reden om naar Kars af te reizen: hij hoopt Ipek terug te zien, een oude liefde uit zijn jeugdjaren. In zijn poging om het plaatselijke leven te doorgronden, raakt dichter/journalist verstrikt in een web van leugens, roddels en raadsels; een situatie die hem frustreert maar die hem ook – tot zijn eigen verbazing – aanzet tot het schrijven van een reeks gedichten.
In dit spel van tonen en verhullen geldt Sneeuw als een poëtische metafoor voor het ongrijpbare Turkijke als land: een immens grensgebied tussen westerse en oosterse waarden, een wereld waarin rede, zinnelijkheid en religie al eeuwenlang vechten om voorrang en waarin elk individu voor zichzelf de keuze moet maken: hoe vul ik mijn eigen identiteit in? In de enscenering van regisseur Luk Perceval wordt deze zoektocht van Ka, die – net als de roman – een reconstructie krijgt door de schrijver Orhan (naar eigen zeggen "een goede vriend" van de overleden dichter), ook visueel gesitueerd in een doolhof van meningen en opvattingen. De scenografie van Katrin Brack verwijst daarbij zowel naar de verkiezingsvlaggen als naar het schaduwspel door de bewoners van Kars.
Gebracht door Pierre Bokma, Els Dottermans, Frank Focketyn, Melih Gençboyaci, Celil Toksöz, Dilan Yurkadul en Melike Tarhan.
